Metoda sejsmiczna

Sejsmika refrakcyjna jest metodą geofizyczną używaną do szczegółowego rozpoznawania budowy warstw przypowierzchniowych przy użyciu fal sejsmicznych.
Metoda sejsmiki refrakcyjnej opiera się na pomiarze czasu pomiędzy wzbudzeniem fali sejsmicznej, a dojściem fali załamanej i odbitej na granicy ośrodków geologicznych do odbiornika pomiarowego (np. geofonu).
Fale refrakcyjne powstają na granicach ośrodków geologicznych o różnej gęstości.

Wraz z gęstością zmienia się prędkość fali. Znając czas dojścia fali oraz geometrię układu pomiarowego możemy szczegółowo poznać układ i miąższość warstw, kąt ich zapadania oraz granice pomiędzy nimi.

Wiercenia to najpowszechniejsza i najprostsza metoda rozpoznania wgłębnej budowy podłoża gruntowo-skalnego, niezbędna zarówno w badaniach geotechnicznych jak i geologicznych.
Bez względu na rodzaj planowanej inwestycji budowlanej bądź inżynierskiej wymagana jest ocena jakości podłoża oraz jego zachowania pod wpływem obciążeń.